Ja hoor, ook deze week zijn we geconfronteerd geweest met de welbefaamde ‘African time’. Vorige week woensdag lag het internet plat in ons gastgezin. Nita schoot meteen in actie en belde de verantwoordelijke organisatie op. Ze legden het probleem uit en beloofden van het ‘now now’ te herstellen. Helaas heeft Nita 10 keer moeten bellen, 15 keer moeten langsgaan en dubbel moeten betalen voordat ze er deftig naar gekeken hebben… Na deze week zonder internet zijn we ons er toch van bewust geworden hoe gehecht we hier allemaal aan zijn! En om eerlijk te zijn, zouden we het woord gehecht moeten vervangen door verslaafd… OEPS! Gelukkig stonden er in de periode zonder contact met de virtuele wereld nog enkele toffe dingen op het programma!
Toen we vrijdagmiddag naar huis reden, hadden Nathalie en ik een dubbel gevoel… We waren ontzettend blij dat het weer weekend was maar we beseften ook maar al te goed dat we nog maar 2 weken op onze stageschool te gaan hadden… Helaas gaat de tijd erg snel als je het naar je zin hebt! Een reden te meer om er nog het allerbeste te maken van onze laatste weken! Nathalie trok die vrijdag nog naar de kapper. Sommigen van jullie zullen nu denken ‘Wat? Naar de kapper in Afrika? Is dat wel te betrouwen?’ Maar ja hoor, met prachtige witblonde haren kwam ze terug!
Zaterdagochtend hadden we een townshiptour van Amava op het programma staan. We waren uitgenodigd bij een vrouw thuis. We namen een kijkje in haar huis en ze liep met ons door de township. Ze liet ons ook het huis van enkele vrienden van haar zien. Het is erg moeilijk om te beschrijven wat we daar allemaal gezien hebben! De vrouw die ons rondleidde, woont in een stenen huisje dat ooit geplaatst is door de overheid. Deze huisjes zijn nog redelijk oké in vergelijking met de zelfgemaakte shaks. Ze beschikken over elektriciteit en enkelen hebben ook stromend water. In de zelfgebouwde huizen is dit niet het geval. Deze mensen gaan elke dag naar de pomp om water te halen, dit water gebruiken ze dan voor de was en de plas. Voor ons is het moeilijk om in te beelden hoe die mensen zo kunnen leven maar voor hen is het de harde realiteit! Na de wandeling door deze township had de zus van de gastvrouw een maaltijd voor ons bereid! Het was stifpap met een saus van groenten en de ingewanden van een schaap… Enkelen van ons waren zo dapper om het te proberen maar Nathalie en ik hebben het toch vriendelijk geweigerd! Dit bezoek heeft toch wel enkele uren in ons geheugen gespeeld… Het was hard om te zien maar dit gaf ons wel een goed beeld van de omstandigheden waarin onze leerlingen dag in en dag uit in vertoeven.
Zaterdagavond nam Nita ons mee naar een casino. Hier moet je namelijk maar 18 zijn voor je er binnen mag! Helaas hebben we niets gewonnen… Een beetje tereurgesteld maar met een toffe ervaring achter de rug gingen we terug naar Nita thuis waar er nog heerlijke pannenkoeken op ons te wachten stonden! Moe maar voldaan van deze dag kropen we in ons bed om zondagochtend weer op tijd op te staan. We trokken nog een keer richting de zee om over het typische Afrikaanse marktje te lopen. Hier kochten we onze laatste souvenirs. Met een lege portefeuille maar met de opluchting van alle souvenirs gevonden te hebben, keerden we terug. We dropten onze souvenirs en reden meteen verder naar het strand aan de andere kant van Port Elizabeth. Na hier eerst goed gegeten te hebben, maakten we een prachtige wandeling tussen het strand en de dijken.
Aangezien het hier op donderdag de nationale feestdag ‘freedom day’ was, hadden we maar een heel korte stageweek van 3 dagen! Hier gaven we nog een keer het beste van onszelf. Om onze laatste stagedag af te sluiten, organiseren we een talentenshow. Hier hebben we gedurende de 3 dagen al erg veel op geoefend! We zijn er zeker van: het wordt een succes. Er zijn heel wat leerlingen met verassende en zalige talenten. We kijken er enorm naar uit!
Donderdag en vrijdag waren prachtige dagen die we met veel plezier aan het zwembad doorbrachten. Nog van alle rust profiteren voordat we weer naar ons normaal en drukker leven in België vertrekken. Zaterdag waagden we het erop, we gingen snorkelen! Al van bij het begin werd het duidelijk dat het niet voor Nathalie weggelegd was. We waren nog maar 5 minuten in het water en ze was al bijna verdronken. Toch zette ze dapper voort maar toen had de zeeziekte haar weer te pakken. Ze ging al vroeger dan al de rest uit het water. Ik ging tot het einde verder maar ook voor mij was het erg teleurstellend… Het water was om de een of andere reden te vuil om door te zien… Ook ik heb het water dus moeten verlaten zonder dat ik een vis kunnen spotten heb! Jammer maar helaas, het was dus geen succes! Maar deze ervaring nemen ze ons toch niet meer af en kunnen we schrappen van onze Bucket-list. Om dit met de woorden van Nathalie aan te vullen: ‘en we schrijven er met rood bij – nooit meer!’. De komende dagen gaan we nog wat genieten van het goede weer, het lekkere eten en de zalige milkshakes! Tot snel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten